Voor alle momenten in de therapiekamer waarbij schaamte, onzekerheid, en eenzaamheid de problemen groter, complexer, hardnekkiger, en moeilijker maakt.

 

Dragen we beter make-up? Geldt dit enkel voor vrouwen of niet?
Dragen we beter een hoofddoek, geloven we best in God, in Allah, of beter helemaal niet?
Vallen we beter op het andere geslacht; is het beter ons duidelijk man óf vrouw te voelen of net niet?
Eten we beter plantaardig, glutenvrij, zijn we beter wat te dik of toch maar beter niet?
Blijven we beter thuis voor de kinderen? Gaan we voor carrière?
Is het beter te pretenderen alles onder controle te hebben?
Gaan we in therapie of toch maar beter niet?

Artikels, opinies, reacties pro en contra.
Als een bulderende lawine komen ze op ons af, proberen ze ons te overtuigen waarom het beter is 'zó'.
Uiteraard, om de ‘juiste’ keuzes te maken zijn we best goed geïnformeerd.

Maar,
Laat ons, alstublieft, nog zelf beslissen wat 'juist' is voor ons.
Laat ons de maatschappelijke norm (wat dit vage en continue veranderende begrip ook moge betekenen), niet als de ‘betere' zien,
Laat ons elkaar de vrijheid blijven geven, om te mogen kiezen voor die zaken die ons leven meer waardevol maken, met respect voor de ander.

Anders is anders,
niet meer, niet minder,
niet beter, niet slechter,
gewoon, anders.

Laat ons waakzaam blijven voor lawinegevaar,
voor een bulderende lofzang over eigen ideeën en keuzes,
Laat ons waakzaam blijven,
en vermijden dat respect voor ’anders' ondersneeuwt.

Stoppen met hokjesdenken is misschien een illusie,
maar laat de hokjes, alstublieft, ten minste gelijkwaardig zijn.