Gisteren woonde ik de kennisdag van Eetexpert vzw - 'Mythes over eten en gewicht in de praktijkkamer' bij, en ook daar werd nogmaals duidelijk dat het tijd is voor meer nuance;
dat het tijd wordt onze veronderstellingen en mythes onder de loep te nemen;
en dat overgewicht, ondergewicht, en eetstoornissen in welke vorm dan ook, meer gemeenschappelijk dan verschillend zijn.

Banaan, appel, peer
Bodyshaming, vaak gezien als (zelf)kritiek op 'te dik' en in één adem daarbij: 'ongezond'.
Inmiddels ook vaak gelinkt aan de tegenreactie erop: Een groep ‘curvy’ vrouwen die opkomen voor de verandering van het slanke ideaalbeeld.
Maar laten we het even ruimer zien dan dat.
Alles wat afwijkt van ‘de norm’ wordt bekritiseerd. Er is geen ruimte voor nuance.
Dikke mensen gaan elke dag naar de Mcdonalds, magere mensen hebben anorexia en eten alleen maar sla.

De dingen in hokjes plaatsen, super-zinvol, echt waar.
- Banaan, appel, peer: hokje fruit.
- Fietsers op het fietspad, auto's op de baan.
- spaghetti als warme maaltijd, cornflakes als ontbijt.
Een dag zou ongetwijfeld een pak vermoeiender zijn zonder deze hokjes.
Maar het is misschien niet zo'n slecht idee om ons wat vaker bewust te zijn van het feit dat we dit doen, en vooral van de manier waarop we dit doen.

Like!
Is het de schuld van de grote, boze media? Wellicht niet helemaal. Maar de rol van (sociale) media kan hierbij ook niet miskend worden. Ongenuanceerde nieuwsberichten verspreiden zich erg snel, worden snel voor waar genomen, en onverbloemde meningen worden zonder nadenken gespuwd. Een mening verkondigen, zonder rechtstreeks geconfronteerd te worden met het effect dat je uitspraak heeft op mensen? Lekker comfortabel toch.

Yes you can!
Verder zijn we er om één of andere reden ook van overtuigd dat we zelf verantwoordelijk zijn voor hoe we eruit zien, ‘de maakbare mens’ zoals ze dat dan noemen.
Lukt het ons allemaal even niet zo goed in ons leven?
Eigen schuld! Dan moeten we gewoon wat harder ons best doen.
Te dik, eet gewoon wat minder.
Te mager, ga wat vaker naar de frituur en eet wat hamburgers.
Simpel.

What if you can't?
Wat zou er nu gebeuren als we de tijd zouden nemen om te nuanceren?
Wat als, we zouden stilstaan bij het feit, dat hoe iemand eruit ziet, niet zomaar de eigen verantwoordelijkheid is?
Wat als, we zouden benadrukken dat iedereen is geboren met een ander lichaam, andere vormen, een ander temperament, andere vaardigheden, talenten, en mogelijkheden?
Wat als, we zouden accentueren dat de vrije wil van de mens zijn beperkingen kent? Dat we allemaal al eens thuiskwamen met die reep chocolade en zak chips die we kost wat kost niet meer in huis gingen halen.
Wat als, we zouden beseffen dat dik of dun niet steeds een goede maatstaf zijn voor gezondheid?
Wat als, we zouden afstappen van ‘de perfecte norm’, en met respect en waardering zouden kijken naar de mens in al zijn vormen en kleuren, en zouden proberen te ontdekken wat de essentie is.
Wat als, we eens zouden kijken naar wat ons lichaam allemaal kan, zouden respecteren wat het niet kan, en kunnen zien dat dat eigenlijk allemaal nogal behoorlijk fantastisch is.