Deze post naar aanleiding van de uitspraak van de psychologencommissie over psychologe Kaat Bollen.
Ze kreeg een waarschuwing, omdat ze de titel van psycholoog niet 'waardig' was.
Reden: "reclame maken voor een pornofilm, het plaatsen van kunstzinnige naaktfoto's, burlesque show, een webshop met erotische artikelen en dergelijke meer."
---
Mijn mond viel open, bleef openvallen en kon even niet meer toe.
Ik voelde vandaag veel, heel veel.
Ik voelde verdriet, kwaadheid, maar vooral ongeloof.

Onze beroepscommissie zou de eerste moeten zijn om individuele verschillen te omarmen,
zou zich moeten bezig houden met de kwaliteit van ons werk,
en ons niet de les moeten spellen over hoe we ons zouden moeten kleden of wie we zouden moeten zijn.
Waar gaat dit naartoe?
Gaan we straks allemaal in uniform werken?
"Enkel therapeuten met een grijze wollen trui kunnen u kwaliteitsvolle hulp bieden"

Wij zijn psychologen,
Wij zijn toch net degenen die symbool staan voor alles wat afwijkt van de 'norm' (wat dat ook moge zijn),
Wij zijn toch net degenen die elke mens naar waarde schatten,
Wij zijn toch net degenen die verder kijken dan onze buitenkant,
Wij zijn toch degenen die op zoek gaan naar échte verbinding, ondanks al onze verschillen.

Waarom dit me zo raakt?
Omdat net dit raakt aan de kern van waarom ik doe wat ik doe.
Omdat de reden waarom ik psycholoog ben, er net om draait om verder te kijken dan hokjes, veralgemeningen, en stereotiepen.
Omdat ik het essentieel vind om mensen niet zomaar te veroordelen zonder het kennen van hun verhaal.

Het gedrag van Kaat zou het imago van de psychologen schaden. Als je het mij vraagt, schaadt dit nieuws het imago van de psychologen meer dan Kaat dit ooit zou kunnen doen. Dit nieuws zorgt ervoor dat onze beroepsgroep wordt gezien als een volkje waarbij het belangrijk is om in de juiste pas te lopen. Het creëert het idee van een psycholoog die boven cliënten staat, die hen hoort te zeggen hoe het wel moet, en vooral hoe zeker niet. Een psycholoog die vanop de troon wijst met een scepter en zegt "jullie zijn oké, en jullie niet; Om gehoord te worden, pas jullie aan zoals ik jullie beveel."

Er zullen uiteraard cliënten bestaan die zich minder comfortabel voelen bij een psycholoog waarvan ze een foto in lingerie online zagen. Net zoals er cliënten zijn die het zeer vervelend vinden dat ik kinderen heb, omdat dit voor hen een gevoelig thema kan zijn.

Maar nog erger, het schaadt onze cliënten, die we dagelijks zeggen dat het belangrijk is om zichzelf te kunnen zijn. Die we aanmoedigen om zichzelf te tonen, om sterk te staan, om zichzelf te waarderen. Die we net leren dat we allemaal mensen zijn, allemaal verschillend, maar allemaal waardevol in onze eigenheid. Hoe kunnen zij ons nog vertrouwen als dit is wie we zouden horen te zijn?

En begrijp me niet verkeerd, het is ongetwijfeld belangrijk dat we onze job goed doen. Die mag en moet geëvalueerd en bijgestuurd worden indien nodig. Want er gebeuren op dat vlak zeker nog veel 'onwaardige' praktijken.

Maar, als ik een bikini draag,
als ik kinderen heb of er net bewust voor kies er geen te hebben,
als mijn hobby paaldansen is of schaken,
als ik elke ochtend op pantoffels aan de schoolpoort sta of in een korte rok,
als ik beslis om 2 partners te hebben in plaats van 1,
als ik mijn oksels scheer,
als ik hou van chocola, kaas, of goeie seks,
als ik ervan houd om foto's waarover ik me goed voel online te gooien,
als ik ervoor kies om verdorie mijn haar te verven in bruin, blond, of roos met groene bollen,

dan ben ik niet minder waardig als psycholoog, als vrouw, als moeder, als dochter, of vriendin.
Dan heb ik voorkeuren en interesses, de ene al meer sociaal aanvaard dan de andere.
Dan ben ik mens.
Dan ben ik wie mijn cliënten net zo hard nodig hebben om te zien dat het oké is om te mogen zijn wie ze zijn.

Wij zijn allemaal mens,
Wij zijn allemaal mens'waardig'
en als dit 'mens zijn' zou ingaan tegen de waardigheid van onze titel,
raken we aan onze kern,
dan blijft er niets meer over.

#ikbeneenwaardigpsycholoog #ikbenwaardig #istandwithkaat

---

Aanvulling:
Ik hoorde de voorbije dagen heel wat stemmen die opperen dat het verhaal wellicht complexer en genuanceerder is, dat er verschillende kanten zijn, dat die kanten allen dienen gehoord te worden. Daar ben ik het uiteraard mee eens. Daarom, hopelijk, kan dit nieuws zorgen voor een open gesprek met de psychologencommissie waarin de deontologie en waardigheid van ons beroep meer helder worden. Zo kunnen we als psycholoog beter beslissen of het voor ons als persoon haalbaar is te werken binnen deze grenzen.

Zoals het nieuws ons nu bereikt, lijkt het voor mij (en blijkbaar heel wat anderen) alsof een ouderfiguur, wiens waarden en normen (hopelijk) overeenstemmen met de waarden die we als kern van ons beroep zien, plots grenzen stelt die hiermee niet in overeenstemming zijn. Niet met de kern van ons beroep, niet met het huidige maatschappelijke kader. Het gevolg in dit geval zijn onvermijdelijk opstandige boze pubers.
Het zou onze ‘ouder’ sieren, het zou in lijn liggen van wat psychologen zouden doen, om te luisteren naar ons, ‘de pubers’, om ons te horen op een manier waarop we het gevoel hebben gehoord te worden, om samen te exploreren van waar onze boosheid komt, en om te bekijken hoe we op een constructieve manier verder kunnen. Net zoals in een gebalanceerde opvoeding zijn grenzen en afspraken ontegensprekelijk noodzakelijk. Hopelijk kiest onze 'ouder' niet voor een autoritaire opvoedingsstijl, en kunnen deze afspraken door middel van dialoog transparant en duidelijk worden.

En stel, zoals de psychologencommissie aangeeft, dat het helemaal niet zou gaan over vrouwelijkheid, seksualiteit, het wel of niet dragen van bepaalde kledingstukken, heeft het toch alvast opgeleverd dat de voorbije dagen heel wat vrouwen deze delen van hun persoon iets meer omarmden, en dat is alleen maar mooi. 😉

Stéphanie