Ik las onlangs dit artikel:

vertrouw je burn out maar, het weet waar het mee bezig is - Jentien Keijzer, psycholoog

en voelde de behoefte hier toch enige nuance aan toe te voegen:

Rechte lijn?
Luisteren naar je lichaam en tijd nemen zijn essentieel. Maar het is wat kort door de bocht te geloven dat deze weg bij iedereen in één rechte lijn van burn-out naar herstel verloopt. Het zijn net bepaalde opvattingen, ideeën, persoonlijkheidstrekken of geprefereerde copingstijlen die ervoor zorgen dat men herhaaldelijk in zelfde patronen valt.

De rol van psychotherapie
Psychotherapie kan net helpen deze patronen in kaart te brengen en samen op zoek te gaan naar hoe men in de toekomst de zaken anders kan aanpakken en/of er anders naar kan kijken.

Batterijtjes
Ik begrijp het ridiculiseren van batterijen, lijstjes, en energiebalansen wanneer deze niet ingebed zijn in een ruimer begeleidingskader. Deze kunnen echter voor een aantal personen wél een goed hulpmiddel zijn om stil te staan bij zichzelf, om na te denken over alternatieve copingstrategieëen, om naar terug te grijpen wanneer ze merken dat ze in bepaalde patronen hervallen.
Want hoewel we moeten vertrouwen op onszelf, stellen we nu eenmaal soms gedrag dat we liever niet stellen en vermijden we wel eens zaken die we liever wel zouden doen. Hier inzicht in verwerven is een belangrijke voorwaarde tot verandering.

Werkhervatting
Uiteraard, is het als hulpverlener belangrijk steeds samen op zoek te gaan naar wat werkt voor de specifieke persoon met wie je samenwerkt, tegelijk is het ook belangrijk de wetenschappelijke inzichten wat betreft burn-out niet zomaar over boord te gooien. In een aantal situaties leidt het uitstellen van werkhervatting net tot een verder afglijden richting depressie of chronische klachten. Hier waakzaam voor zijn is minstens even belangrijk.

Maatschappelijk probleem?
Het valt moeilijk tegen te spreken dat er mechanismen in de maatschappij spelen die ervoor zorgen dat steeds meer mensen met deze klachten worstelen. Net zoals we gedragsverandering niet op één twee drie in onze vingers hebben, zo ook is een maatschappij geen woonkamer die je op één dag een andere kleur geeft.
We kunnen dus maar beter op zoek naar hoe wij ons als individu ten opzichte van deze maatschappij willen verhouden. Ten slotte zijn wij die maatschappij, ten slotte brengen wij zo verandering.